Bence ki öyle olduğuna kalıbımı basarım, dini konularda sapma ve uydurmaların en öncelikli konularından kadın meselesi başta gelir.
Dinimizin kadına verdiği haklar bilinirken, peygamberimizin vefatından sonra yine o cahiliye Arap adetlerine dönüştürüldü, hayatın içindeki kadın hayatın dışına çıkartıldı.
Ne yazık ki, günümüzde kadın sadece cinsel olarak kendisinden istifade edilecek bir meta, bir obje olarak görüldü. Kadının şahsiyeti örtülmüş, üzerine toprak konulmuş, sadece cinselliği öne çıkartılmaya çalışıldı.
Yine üzülerek ifade etmek gerekirse, günümüzde her türlü kötülüğün ana sebebi olarak kadın gösteriliyor.
Oysa kadın üzerinden siyaset, ticaret ve sosyal medya onu kullanılacak ve sonra da atılacak peçete yerine koyunca, kadının dişiliğini öne çıkartma çabaları da her geçen gün artmaya başladı.
*
Şimdi diyeceksiniz ki, “Her boyayı boyadık, bir fıstığı yeşili kaldı, kadının dişiliği ve kişiliği meselesi de nereden çıktı, neden icap etti.
Memleketin o kadar derdi varken, sana ne kadının dişiliğinden, kişiliğinden!”
Ben sormasam dahi siz bunu söylediniz, konuştunuz. Kül yutturmayın öyle! Olsun, hakkınız. Ama şu da var, kadınlar da bu ülkenin, bu toplumun, özel hayatımızın gerçekleri. Onları inkâr edemeyiz.
Sorunun cevabını almak isterseniz de söyleyeyim; “Kadın renktir, ışıktır ve sestir.”
Varlık sebebimiz.
Hayat arkadaşımız, can yoldaşımız. Eşimiz, kızımız, bacımız, teyzemiz, halamız…
*
O sebeple, kadını sadece dişiliği ile tanımaya, tanımlamaya çalışıp, cinselliğini öne çıkartmak yerine, kişiliğine şapka çıkartmak, ona verilecek en büyük değer, armağan olacaktır.