Hüdai Aksu’nun bu şarkısını dinlerken, “Acaba…” diyorum, “Yazarken insanları üzüyor, kırıyor muyuz?” diye düşünmedim değil.
Kendi adıma konuşuyorum, hiç kimse eleştiriye tahammül edemiyor. Eleştirenler bile kendini eleştirilemez ilan ederken, özeleştiride bulunan çok nadir çıkıyor.
Günümüzde insanlar gergin.
Patlamaya hazır bomba.
Öte git desen küfür zannediyor, gırtlağına sarılıyor neredeyse. Anlamadan, dinlemeden. Tahammül yok yani.
Sabırsız toplum olup çıktık.
En önemlisi, büyükleri ihmal ettik, küçükleri sevmekten vaz geçtik, saygıyı yitirdik. Emeğe saygı sizlere ömür.
Şarkının sonu şu dizelerle bitiyor; “Dünya değişiyor herkes bir alem, hep sevgi yazacak var mı bir kalem, aşka değer veren kaç kişi kaldı?”
*
Size, Yunus Emre’nin “İncitme gönül” şiirini tavsiye ederim.
Özellikle belediye başkanlarına…