Tasvip etmiyorum, hakkım da yok, edemem de, sebebi ne olursa olsun, küfretmek acizliktir, zayıflıktır, nobranlıktır, karaktersizliktir. Küfürbaz adamı sevmez bizim toplum. Hoş karşılamaz. Ağzı bozuk kişilerin dudakları arasından çıkan cümleler belki bazılarının hoşuna gitse de, çoğu zaman karşıdakini kırar, incitir, istenmeyen hareketleri yapmasına sebep olur, çoğu zaman da cinayetle sonuçlanır.
Örneklerini gazetelerde, televizyonlarda izliyor, okuyoruz.
Küfür etmek aslında bir hastalık. Karakteri zayıf ise, aşağılık duygusu varsa, tutamazsınız böyle tipleri. Küfrederek rahatladıklarını, karşısındakini korkuttuklarını, tatmin olduklarını sanırlar.
*
Birini tanıyorum, senelerdir aynı mahallenin adamı olduğu halde, sırf kendine çalışmadı diye, sırf rakibine arka çıktı diye, sırf kaybetmesi için maddi manevi imkânlarını, emeğini ve zamanını harcadı diye küfrettiği adamı ziyarete gidiyor.
Yılışarak.
Muhatabı, yani aynı mahallenin adamı da kendisine küfretmiştir aşikâre. Doldura doldura. Aklına ne geldiyse, ağzı bozuk şarkılar bile söylemiştir.
Ne zaman ki köprülerin altından akan suların rengi değişti, ne zaman ki o sulardan içmek veya geçmek gerekti, baktı ki küfretmekle olmayacak, kalmayacak, tuttu yanına gidip poz verdi pişmiş kelle gibi sırıtarak.
Ama yanındakinin suratından düşen bin parça oysa. Sanki mahkeme duvarı, sanki memnun kalmamış gibi ziyaretten.
*
Ee, taşlar yerinden oynamış, denge unsuru denen olgu devreye girmiş olmalı ki, nasıl olur da arayı düzeltirim, nasıl olur da geri gönlünü kazanırım, nasıl olur da yarın ihtiyaç hâsıl olduğunda oylarını alırım kaygısı, derdi ile sırnaşan insanları samimiyet testine tutacak olsam, yalan makinasına bağlayacak olsam, sizi temin ederim yalan makinası isyan eder, kafayı yer, ‘çekin bu adamı benden!’ diye bas bas bağırır inanın.
Günümüzde küfür, bir güç gösterisi sayılıyor!
Küfreden adama neredeyse kahraman gözüyle bakılıyor!
Küfür, muhatabına en çabuk ve seri ulaşan iletişim aracı haline geldi sanki.
Bazı dangalaklar küfreder, biri tepki gösterirse, ‘sana demedim, ortaya söyledim!’ yalanına sığınarak çark eder, geri adım atar, biraz daha ileri gitseler tırsacağına emin olun!
*
Küfreden adamlar aslında korkağın, ödleğin önde gidenidir. ‘Ne var lan, bana mı küfrettin sen!’ desen, tepki ve dişini göstersen, geri adım atacak, ‘Olur mu, sen benim büyüğümsün, ağabeyimsin!’ seviyesizliğine, korkaklığına bürünür. Tırsmıştır, korkmuştur, çekinmiştir ama aklınca belli etmemeye çalışır.
Ağzı bozuk şarkılardan başka makam bilmeyen seviyesiz, dengesiz çok insan var aramızda.
*
Çarşıda, sokakta, pazarda geziyorsunuzdur. Bırakın erkekleri, şimdiki bacak kadar kızların bile ağzında küfür. Ahlaktan da eser kalmayınca, küfür erkeklerin, kızların ağzına sakız oldu sanki. Çiğnedikçe büyüyen sakız gibi ağızlarında küfür.
Edep yok, haya yok, insanlık yok, haysiyet zaten çoktan uzaklaşmış, küfür en kolay iletişim aracı, en basit korkutma aracı, en ucuz tatmin olma aracı.
Ama yanlış ve sert kayaya çarptığında, çünkü kimsenin de eli armut toplamıyor, herkesin ağzı var konuşacak, küfredecek (tasvip ettiğimden, onayladığımdan yazmıyorum) ancak taraflardan birine pahalıya mal olduklarını az mı okuyoruz, az mı duyuyoruz.
Nokta koyacak olursam, küfretmek acizliktir, zayıflıktır, karakter noksanlığıdır, insanlık zafiyetidir, hastalıktır, iğrençliktir.