Pasta’nın suçu ne?

11 Şubat 2022, 10:17

192 kez okundu.

Özellikle yaş pasta ile aramın olduğunu söyleyemem. Hangi çeşidi ve markası olursa olsun, özellikle doğum günlerinde ve özel günlerde bir dilimi zar zor atarım ağzıma. Hane halkını, pastanın kesilmesine sebep olanı kırmamak için o da. Hatıra binaen…

Şehrimizde çok sayıda pastane var.

Hepsi de ünlü, hepsinin de ürünü lezzetli, kaliteli. Pahalı olması kalitesinden kaynaklansa da, özellikle özel günlerde en çok tüketilen gıda maddesi.

Masanın üzerinde, binbir emek ve kaliteli malzeme ile üretilmiş pasta var. Yaş veya kuru, fark etmiyor. “Beni yiyin!” dercesine masa etrafındakilerin gözünün içine bakıyor.

Ama masa etrafındaki gözler başka tarafa bakıyor!

Pasta bağırıyor, haykırıyor, “Kavga etmeyin, ben hepinize de yeterim!”

Ama biz pastadan çok, birbirimizi yiyoruz.

Ve pasta da orta yerde durdukça ekşiyor, kokuyor, sonra çöpe gidiyor. Olan pastaya, olan verilen emeğe, olan pastaya konan malzemeye, olan ekonomiye oluyor.

Ve şehre…

Bütün mesele, pastadan pay kapma kavgası.

Hadi ekonomi piyasası diliyle yazayım; Pasta sebep, kavga sonuç…

“Hem büyük olsun, hem hepsi de benim olsun!” düşüncesi ağır basınca, pastayı sevenlere, pastada gözü olanlara bir şey kalmıyor.

“Büyük olsun hepimizin olsun!” zihniyeti paylaşımın, dağıtımın en adil olanı iken, kimse yanaşmıyor bu adil bölüşüme. “Küçük olsun benim olsun!” zihniyeti daha yaygın olunca, ötekilerin ağzının suyu aksa da kimse götürüp de bir dilim vermiyor ağzına.

Hep ben, hep ben…

Özetle ve haliyle, pastadan pay kapma kavgasından zararlı çıkan şahsım şehri oluyor.

Markalar oluyor, firmalar oluyor. Ne dayanışma yaşanıyor, ne adil paylaşım zihniyeti kalıyor. Ondan ötürü, bu şehir ‘şehir milliyetçiliği’ meselesinde bir adım öte gidemiyor, iki adım mesafe kat edemiyor!

Lafa gelince hepimiz Müslümanız, hepimiz Sütçü İmam’ın torunuyuz, hepimiz Senem Ayşe annemizin evladıyız, hepimiz madalyalı ve kahraman şehrin kahraman evladıyız!

Ama pasta konusunda kavgalıyız!

Tamam da, o güzelim o lezzetli pastanın suçu, günahı ne? Yazık değil mi verilen onca emeği, onca masrafa!