Muhammed Eliaçık adında bir gencin başarı hikayesi…

09 Nisan 2021, 08:39

1067 kez okundu.

Yerel basın, bu genç, bu idealist, bu heyecan dolu gençle yeni tanıştı. Bir gün, ki iki ay oluyor, belki de biraz fazla; “Ben Muhammet Eliaçık, çayınızı içmeye geldim!” demiş ve tanışmıştık. Sohbet ettikçe, sohbet koyulaştıkça bu genci daha çok sevdim, daha çok tuttum, daha çok heyecanına tanık oldum.

Tüm Kalkınma İşadamları ve Girişimciler Derneği (TÜMKİAD) kurduğunu, kurucu başkanı olduğunu söyleyince, kendi kendime, “Tamam, Kahramanmaraş bir sanayi kenti ama, sanayici ve işadamlarını bünyesinde barındıran o kadar çok dernek var ki, TÜMKİAD’a ne gerek vardı?” diye içimden geçirmesem yalan söylerim.

Öğrendim ki, şehrimizde yayınlanan günlük gazeteler dâhil, birçok internet site sahibi arkadaşlarımı ziyaret etmiş, anlatmış, tanıtmış kendini. ve Derneğini…

Bir kere daha tebrik ettim.

Oturdum, köşe yazısı yazmaya karar verdim. Yazdığım yazı günlerce bilgisayarım ekranında bekledi, durdu. Ne zaman ki aradı, cumartesi (yarın) gibi Saffron Otel’de sanayici ve işadamları ile olan kahvaltılı toplantıya davet etti, ‘Tamam, demek sırası gelmiş, gün bugünmüş!’ dedim ve hakkında yazdığım köşe yazısını sizlerle paylaştım.

Her şeyin bir vakti var derler ya, öyleymiş.

Yine günler önce, sayfasına girdim, araştırdım, okudum. Boş ve sıradan biri değil.

İyi bir eğitim aldığı her halinden belli iken, ben eğitiminden ziyade oturuşuna, konuşmalarına, giyim tarzına dikkat ettim. “Ben buyum, buradayım!” dercesine bir özgüven içindeydi. Diline bayıldım. Vücud dili kadar gönül dili de karakterine yansıyınca, onu daha çok sevmeye başladım.

Genç, heyecanlı ve idealist. Severim bu tür insanları. Üstelik de şehrimin, toplumun bu tür gençlere ihtiyacı var. Artık gelecek onların omuzlarında, yarınımızı onlar inşa edecek diye düşünmüşüm sürekli.

Kariyerine baktım, maşallah yok, yok…

Genç yaşında iş hayatına atılmış. Sayısız kişisel gelişim eğitimlerine katılmış ve kendini geliştirmek adına sayısız kitaplar okumuş. Halen 3 farklı sektörde, 4 şirketi ile hizmet verirken, aynı zamanda da STK’larında aktif görev alarak millet, bayrak ve vatan uğruna faydalı çalışmalar içinde yer almış. Söylediği şu, ‘Ben bir Kahramanmaraş sevdalısıyım!’ Bu lafı herkes söyler ama sevgili Eliaçık’taki samimiyet yüzünden okunuyor açıkçası. Çünkü onu enine boyuna samimiyet testinden geçirmiştim arkasından.

Sayfasında öğrendiğim kadarıyla, köşe yazıları da yazıyor. Siyasete girmiyor hiç. Gros çılgınlığı, sahte yetkili servislere denk gelmeyin uyarısı, Vurun kahbe Esad’ı, Yakın Suriye’yi, yıkın İdlib’i gibi Ortadoğu’yu da diline dolayan yazılarını keyifle okudum.

Kalemi de şahsiyeti kadar güzel, temiz, duru. Kentin dilini, ruhunu biliyor en azından. Hele şu günümüz Türkiye’sinde ki problemlerden birisinin de eleman ihtiyacı olduğuna dair yazısı nefisti. “Eğitim sistemimizin, gençleri tembelliğe ittiği ve hepsinin de mahalle baskısı dediğimiz etken ile masa başı tabiri edilen kolay, fiziksel çalışmanın az olduğu işlere sevk edildikleri aşikardır.

Piyasaya baktığımızda büro yönetimi, sekreterlik, ofis elemanı gibi ihtiyaçların az olduğunu ama imalat ve inşaat sektörleri başta olmak üzere fiziksel çalışmanın ön plana çıktığı sektörlerde eleman ihtiyacının fazla olduğu görülmektedir.” diyordu yazısında.

Hak vermemek elde değildi. Türkiye’nin ekonomik, siyasi ve toplumsal gerçeklerine de inceden inceden dokunurken, herhalde verdiği mesajları da insanlar doğru okuyordu, ki okuması gerekti.

Hedefi olan bir genç Muhammet Eliaçık. Kendisine, “Bu yaşta, bu enerjiyi nereden alıyorsun?” diye sorulduğunda, klasik hale gelmiş olsa da, “Hedefi olan kişiler, asla yorulmak bilmezler!” diyordu.

Devamında ise şunları söylüyordu; “Bizim öyle bir hayalimiz var ki, uykuda geçirdiğimiz zamana acırız. Hayaller sadece hayal etmek ile gerçekleşmez. Emek ve kendinden fazlaca fedakârlık ister. Tek amacımız; bu gök kubbede hoş bir seda bırakmak!”

Bu delikanlıyı, bu idealist, bu hedefleri olan genci, delikanlıyı ve genç bir sivil toplum kuruluşunun lideri olan arkadaşımızı, kardeşimizi bir yazıda anlatmak kifayet etmeyecek.

Yüreğine, cesaretine helal olsun diyorum.