Bizim sokak bir alem… Ve Ali Yüce…

30 Ekim 2017, 10:41

600 kez okundu.

Daha önce, gazetemizde ve sitemizde kısa tarifle adı üniversite sokağı olan öğretmenler caddesi, her gün ama her gün trafikten sınıfta kalır.

Burada işyeriniz, eviniz olacağına, gidin dağ başında yaşayın daha iyi. Size rahat yüzü göstermez şu çekiciler. Aracınız var, tamam, park sorun da, bu şehirde otopark yapıldı da kimse arabasını götürüp koymadı mı? Siz yaptınız da biz yok mu dedik, inkar mı ettik! Ama çekici firmaları akbaba gibi, fırsat kolluyorlar!

Bu sokak tek şerit. Ancak her ne hikmetse trafik polisi canı istediği saatte gelir, gazeteciler gibi bir de fotoğraflarını çekerler araçların, çekicileri çağırır, onlar da yangından mal kurtarırcasına, araçlara işkence çektirerek, bir yerlerini ezerek, kırarak araçlarınızı çekiciye yükleyip kaçarlar adeta.

Tek şerit olduğu halde, bu kuralı ihlal edenleri görmezler. Varsa yoksa çift sıralı park eden araçlar. Tamam edilmesin diyorsan, parka alanı göstereceksin. Kimse keyfinden getirip aracını park ettirmez, keyfinden, canı istedi diye ceza yemez, aracının hasar görmesine izin vermez!

İçinde telefon numarası olan kimliğinizi, kartınızı bırakıyorsunuz aracın önüne. Geldiklerinde uyarırlar, aracı oradan çekmemizi isterler diye. Buna rağmen alıp aracınızı götürüyorlar, araca zarar vererek…

Kimse de keyfinden aracını işyerinin, kapısının önüne koymuyor. Park yeri yok işte.

Ama şu çekici firmaları yok mu, onların araçları çekerken telaşlarını, heyecanını görseniz, vatan kurtaran kahraman sanırsınız. Aracı çekecek, para alacak, bütün derdi davası bu.

Peki, aracın önündeki telefon numarasını arayıp neden uyarmıyorsun, çağırmıyorsun! Zaten çekilen aracı gidip almak bir merasim, bir tören gerektiriyor. Para neyse de, kaybedilen zaman ve bürokrasi öldürüyor adamı.

Hiç mi insafın yok senin!

Ali Yüce abimize gelince…

Babam daha iyi tanıyor, ki hakkında çok olumlu, çok müsbet yazılar yazdığını biliyorum, okudum. Birkaç kez de yanına gitmişliğim var.

Ne zaman gitsem, her zaman tevazuyu, alçak gönüllüğü, beyefendiliğini muhafaza etti. Malum, orası İŞKUR. Sayın Yüce de oranın müdürü. İş için gelenlere, talebi olanlara elinden geldiğince yardım ettiğini görünce, babamın yazdıklarına hak verdim, ‘doğru adres’ dedim içimden.

Çok kişiden de dinledim, karakteri sağlam, insan evladı.

Hakkındaki övgüler boşuna değilmiş demek!