Bir sanayi esnafı olarak seçime nasıl bakıyorum!

Seçim var ya, sanayiyi ziyaret eden edene. Meğer ne kadar kıymetliymişiz, meğer ne kadar önemliymiş oyumuz. Şimdiye kadar kimse uğramazdı, kimse gelip de, necisin, kimsin diye sormazken, bakıyorum sanayi sitesini Çarşıbaşı yoluna çevirdiler.

Küçük sanayi sitesinin dag gibi sorunları varken, kimse onu konuşmuyor, ‘Ede senin oyun var, onu bize versene!’ diyerek oyuma talip oluyor.

Gönlüme talip olan yok! ‘Aç mısın, tok musun, geçinebiliyor musun, borcun var mı, ödeme güçlüğü çekiyor musun?’ diye soran çıkmadı.

Ortak akıl ile hareket edeni, çok önemsesem de, arzu etsem de duymadım.

Bu seçimde kilit, anahtar isim olduğunu bildiğim isimler bile kenara çekilip, tarafsız kalmayı yeğlerken, tarihi bir karar aşamasındaki insanların, herkesi ve tüm renkleri bir masa üstünde toplama derdi yok.

Varsa yoksa komiteleri ele geçirmek, varsa yoksa ticaret ve sanayi odası başkanı olmak.

*

Birleşmeden yana değil kimse.

Tekstilcilerle konuşuyorum, ki çoğu ile çalışan bir firmanın temsilcisi olarak, birleşmeye yanaşmıyor kimse.

Herkes bu seçimin önemli olduğunu söylese de, önemli olan ne sanayiciler, ne şehir, tek hedef var, koltuk.

Şehir, sanayi ve sanayicilerin, küçük esnafın, tüccarların sorunları kimsenin umurunda değil. Bana öyle geliyor, yani ben öyle düşünüyorum en azından.

*

Bu yangını söndürecek güçlü isimler, ağabeyler varken, onlar bile tarafsız kaldılar. Adaylara ‘ben yokum, ne haliniz varsa görün!’ diyerek kenara çekildiler.

Rahatsızlık çok.

Denge unsuru olabilecek isimler var mesela, onlar da kıyıda köşede kalmayı yeğlediler. Uzak durdular ya da mesafe koydular.

Bu gerginlikten, bu huzursuzluktan kim nemalanır, cumartesi günü akşamı kim zafer şarkıları söyler, kim iki seksen uzanır, doğrusu insan merak ediyor.

Hayırlısı ile bir bitse de rahat etsek!