Şu yapay zekâ denen gizli güce taktım kafayı da, ‘Yapay zekâdan sevgili olur mu?’ yazımdan sonra dikkatimi çeken, kamuoyunda da çok konuşulup tartışılan medya köşe yazarlığı meselesinde yine yapay zekânın aklına ihtiyaç duydum. Her ne kadar kendi aklım kendime yetse de, yapay zekâ aklımızı da almaya başladı desem yeri valla!
Nereye gitsek, nereye baksak karşımıza çıkan piyasaya çıktı çıkalı, yazılım ve sosyal medya hariç hayatın her alanında yaşamımıza renk katsa ya da olumsuz etkileriyle alt üst etse de, artık kaçarı göçeri yok, yapay zeka ile yaşamaya mecburuz.
O hale getirdiler.
Teknolojiye yenik düştü insanlar.
*
Hani bir atasözümüz var bizim; ‘tüfek icat oldu mertlik bozuldu’
Yapay zekâ çıktı çıkalı neye inanacağımıza, neye karar vereceğimize şaşırırken, madem sevgilisi oluyor, madem mankeni de çıkıyor podyumlara, köşe yazarı niye olmasın?
Zekâ katsayısına rakam veremeyeceğim yapay zekâ madem her şeye burnunu soktu, hayatımızın her alanına demir attı, bırakın da köşe yazarı olsun garibim!
*
Düne kadar yazılarındaki imla hataları ile bilinenler, yazının sonundaki işaretler (ünlem, soru, nokta, virgül) arasında 2 kilometre varken, yapay zekâ ile tanışan arkadaşlarımızın yazıları bir başka hale dönüştü.
Sorduğumuzda da ‘editör tuttuk!’ dediler.
Valla iyiymiş! Hiç olmazsa editör arkadaşlara da bir meslek, bir alanı açıldı, ekmek yesin garibanlar. Onlar da evlerine ekmek götürsünler hiç yoktan!
Şundan iyi diyorum, hiç olmazsa geçmişin izlerini, tarihleri, olayları, insanları yazarken hatırlamıyor insan. Ama malzemeyi veriyorsun, yazının ana unsurunu, yapay zekâ size öyle bir köşe yazısı döktürüyor, seriyor ki önünüze, kendi yazınızı tanımakta zorluk çekiyorsunuz!
Ulan geri zekâlı yapay zekâ, sen nelere kadirmişsin de haberimiz yok!