Kaç kez yazdım, yine, yeniden ve ısrarla yazarım, hatta imalı başlıklar bile kullanarak Hami dedim, Cami dedim, Sami dedim, Rami dedim, fakat siz kimi, kimileri anlatmaya çalıştığımı, kast ettiğimi anladınız şıp demeden.
Mustafa dedim mesela. Rahmetli kardeşimin adı da Mustafa idi. Cumhuriyeti kuran büyük liderin adı da Mustafa idi.
Hizmet sektörünün en güçlü ismi, geleceği parlak işadamının adı da Mustafa idi. Kim mi?
Tamam, o işte... Bildin, bildiniz bak!
*
Öyle zamanlar oluyor ki, her şey bitiyor. Zaman oluyor paran bitiyor, gün geliyor zaman bitiyor, dostlukların, evinde yiyeceğin bitiyor. Zaman oluyo5r, özlemlere bitiyor, gün geliyor ayrılıklar bitiyor.
Günü vakti doluyor, zaman oluyor, hayat bitiyor.
Hiçbir şey kalıcı değil dünyada. Bıraktığınız iyi izlenimler, yaptığınız iyilikler, kalıcı dostluklar, mesleğiniz ve kariyeriniz ne olursa olsun bıraktığınız eserler, izler…
Sizinle giden bunlar.
*
Gidip de dönmeyen bazı isimler, hadiseler, zamanlar, insanlar vardır. Hatıralar vardır mesela, ya unutulur, ya bir daha zuhur etmez.
İnsanlar vardır, toplumda karşılığı olmuştur, iz bırakmışlardır, üretmişler, katma değer sağlamışlaradır, şehrin tanıtımı noktasında mihenk taşı oluşturmuşlardır, bunlar gittikleri yerde kalmazlar, gelirler, dönerler.
Kötülükler geri gelemez. Art niyetli insanlar gittikleri yerde kalırlar.
Ama iyiler geç de olsa dönerler, toplumdaki yerlerini alırlar.
*
Mustafa da gelecek yakında, Sami de dönecek. Dönecekler, gelecekler çünkü hasret ve özlem sona erecek. Şehir onları özledi, çalışanları yollarını sabırla bekliyorlar.
Hasret ve özlem kadar mükemmel bir duygu daha var mı bilmiyorum da, yaşamayan, hasret çekmeyen bilmez bunu.
Geliyorlar.
Kim bilir belki yarın, belki yarından da yakın!