Özel eğitim, bir aşığını daha kaybetti...

Öyle bir yerdeyiz ki... Yaprak döker bir yanımız... Bir yanımız bahar bahçe...

Sonbahar mevsiminde binbir çeşit renkte yapraklar gibi, toprakla izdivaca yürüyoruz... Tek tek nazenin yapraklarımız dökülüyor... Yüreğimizde özlem yaraları açılıyor.

    Siz yaşıyordunuz öğretmenim! Okul bahçemizde bilim fuarı için kolları sıvamıştık. Tüm eğitim kadrosu; ekip ruhuyla, işbirliği içerisinde, harika bir fuar gerçekleştirmiştik. Küçük misafirlerimiz ve okulumuzun tüm öğrencileri, sizin ellerinizden almıştı pamuk şekerlerini...

   Dünyadaki melek öğrencilerinizin yüreğine,  özel eğitime aşık, sevgi dolu, özverili bir el ile dokunmuştunuz...

*

Fuardan bir kaç gün sonra, küçük bir grup ile erasmus toplantısı için  Portekiz'e gitmiştik.

   Siz yaşıyordunuz Öğretmenim! Aile bireylerin için geçmiş olsun dilekleriyle yazışmıştık. "Sağolun, hastalık sizlerden uzak olsun inşallah" diye yazmıştınız.

   Dilimizde ve tüm gönüllerde ayrılık kelimelerini telaffuz etmemiştik. Şu an ebediyet yürüyüşü ve ayrılık fırtınası yakar canımızı...

*

Maalesef okyanus ülkesi Portekiz' e soğuk haberler geldi. Covid-19 test sonucunuzun pozitif çıktığını öğrendik. Portekiz'den geçmiş olsun dileklerimizi ileten cümlelerimizi okuyamadınız. Bu cümleleri hiç bir zaman okuyamayacak olmanız yüreğimizi ağlatıyor Mikail Hocam...

   Güçlü ve ihtişamlı bir gemide yol alıyorduk. Kasırgalara, tayfunlara karşı canhıraş mücadele ediyorduk. Tüm karanlıkları eğitim meşalesi ile aydınlatıyorduk. Sıcak 125. Yıl Kamarası' da ikinci bir vedaya hazır değildik.

   Yardım eli uzattığın aileler, başını okşadığın yetim çocuklar seni bekler... Masumların yüreğini ısıtıyordunuz. Şimdi o yürekler çok mahzun... Kutuplar kadar soğuk...

   İnsan doğa ile bütünleşerek dünyanın mükemmel yaratılışını tamamlayan, son parçasıdır. İnsan kıymetlidir. İnsan ile ilgili bir şey yaptığımız zaman, insanın kıymetine yönelik çalışma yapmış oluruz. Eğitim neferi olmak, öncü olmak, önder olmak ne güzeldir...

  Hiçbir virüs bu kadar hızlı yayılamazdı. Dünyayı saran katil virüs sanki ölüm ile ant içmişti. Kısa bir sürede entübe oldunuz. Hastanede yaşam mücadelesi verdiniz. Ümitliydik... Aramıza tekrar dönecektiniz...

Okulumuz hep bahar yaşayacaktı... Ağaçlarımız hep çiçek açacaktı...

*

24 Kasım Öğretmenler Günüydü...

En anlamlı ve güzel bir günde 125. Yıl Özel Eğitim Meslek Okulu Ailesi çok üzgündü. Çünkü Siz yoktunuz Öğretmenim... Daha önce aramızdan ayrılan Hakan Hocam yoktu... Okulumuzda buruk, eksik, soluk bir gün yaşandı. Dualar ve Yaradan' a yakarışlarla, hayata tutunmanızı çok istedik...

   Öğretmenler Günü hediye ve çiçek takdimi için hastanede yanınızdaydık. Sizi göremedik lakin ziyaretimizi iletmişler. Gözleriniz ile iletişim kurarken, sevgiliyle vuslata saatler kala,  duyduklarınıza mutlu oldunuz mu?

24 Kasım akşamı; hüzünlü, matem rüzgârları esti. Ve Siz gittiniz... En Sevgili'ye kavuştunuz...

Melek öğrencileriniz, tüm öğrenciler,  aileniz ve biz her zaman yarım kalacağız...

Bir yanımız hep mavi yosun kalacak...

Bir yanımız çalkalanacak sularda... Bir yanımız hep yaprak dökecek... Bıraktığın meşale hep yanacak...

Ve sizi çok özleyeceğiz...