AH MEMLEKETİM!

27 Kasım 2017 Pazartesi 08:59

Bu haber kez okundu.

Bakırcılar çarşısından şöyle bir uzandığımızda, seslerin ahenkli inişlerinde geçmişin izlerini yakalarsınız. Kahramanmaraş tarihi zenginliği ve kültürel değerleri ile geniş bir mozaik. Bu mozaikte neler bulunmaz ki; dondurma kültüründen oymacılığa, tekstilden bakırcılığa biberciliğe uzanan dopdolu maharetlerimiz. Şehrimizin geçmişinde ipek yolunun bıraktığı, kültürel zenginlikler. İnsan çeşnisinin fazla olması sebebi ile geniş bir kültür yatağı. Bunların temelinde bizi ayakta tutan, sağlam geleneklerimiz, yavaş, yavaş kaybolmaya yüz tutmuş. Temelinde insan sevgisi ile bezenmiş, o güzelliklerimiz nerede? Hele bizim bir araya geldiğimiz toplantılarda, insana ait bütün değerlerle, Maraşlı olmanın, insan olmanın güzelliğini yaşardık. Kış gecelerinde soba başlarında, yüreklere sıcak sohbetler akıverirdi. O güzellikler, yardımlaşmalar, rahatlamaları birer, birer yok ediyoruz. Birbirimize kalben de yakın olduğumuz ahşap evlerden sıyrılıp, apartman hayatıyla içimize kapandık. Kalp kapılarımızı da çelik kapılarla kapattık. Cıvıl, cıvıl bir Maraş yerine içine kapanık bir toplum oluştu.

J.Rahsen ‘in dediği gibi ”İnsan kendinin farkında olmadıkça bir hiçtir” Bunun için kendimizden ve yaşadığımız sokaktan başlamalıyız ne doğru, ne yanlış diye sorgulamaya! Mekânlar insanları, insanlarda mekânları şekillendirir. Burada bu yaptırımları, en iyi yönleri ortaya çıkaran insanlardır Çünkü hayat bize istediklerimizi sunar, öyleyse istemesini niye becer edemiyoruz. Diğer kentler nasıl yapıyor bu bu işi öyleyse bizde bir sosyolojik eksiklik var toplum olarak. Bu kentin çıtasının nerde olmasının bilinci mi yok insanımızda! Tarihi yapısı ve coğrafi konumuyla Kahramanmaraş bunu çoktan hak ediyor.

Bir birimizle selamlaşmayı bile çok görmeye başladık, sohbetlerde matematiksel konu-

lar ağır basmaya başladı..Toplumlar kültürüyle ayakta kalır,Devletin bütünlüğüne temel olur

kimlik olur. Teknolojiyi takip ederken, kültürel zenginliğimizi de muhafaza edelim.

Uzunoluk’tan şöyle bir uzandığımızda. Sütçü İmam çeşmesindeki berraklıkta, korunan bir namusun şerbetini içersiniz!

Savurduğu süt kadar saf imanın dan aldığı inançla düşmana ilk kurşunu sıkan, Sütçü İmamın torunları olduğumuzu unutmayalım. Bir Cuma namazın da bağımsızlığa ilk adımı atan, bayrağımıza sahip çıkan bir neslin çocuklarıyız. Bir çınarın heybetli gölgesinde, Sütçü İmamın mezarı, şahsiyeti bizler için önem arz eder.

Yaşlı çınar nöbetine devam ediyor, edecekte! Kendini kurtaran şehir olmanın şerefini taşıyan bu şehir, kendi öz kültürünü de korumasını iyi bilir, bilmelide!

İşte bunun için kültürel varlıklarımıza, değerlerimize hep birlikte; şahıs olarak kurum olarak sahip çıkalım!

Bu şehir mevcut kültürel değerleriyle, tarihi dokusuyla iyi bir tanıtım bekliyor. Bu kutsal görevde kurumların, yetkili mercilerin diyalog içinde, tarihçisiyle, kültür adamlarıyla iş birliği içinde harekete geçmesini bekliyoruz. Çünkü memleketimiz yazarıyla şairiyle, tarihçisiyle, sanat adamlarıyla dolu bir bir potansiyel. Bütün mesele iyi koordinasyonla bu insanları bir araya getirmek. Bizler de bu işin içinde biri olarak düşen görevin, bir kutsiyet olduğuna inanıyoruz.

Bu kentin üzerine ne de güzel dökülmüş Şair Mehmet Gemci hocamızın “Güneş Kekre Bir Ayva Veya Maraş’ta Sonbahar” adlı şiirinden şu birkaç mısrası;

Burası Ahırdağı şehri

Mevsim sonyaz

Gayrı damlardaki firikler de tarhana olur

Ve inceden inceye dizilerek kilere konur

Artık evlerde sobalar kurulur

Misafirlere kuru üzüm ve ravanda şerbeti ikram edilir

Sıcak sohbetlerin kıyısına bir de cevizler kırılır

Çay demlenir, muhabbet koyulaşır ve gece uzar

Söz, Necip Fazıl, Karakoç ve Zarifoğlu’na varır

Mehmet Akif ‘in ‘Bülbülü’ nden geçilerek

Yahya Kemal’in ‘Rindlerin Ölümü’ nde durulur