HUZUREVİ'NDE HUZUR ARAMAK!

 Küçük çocukların ziyaretinde, gözlerine baktığımızda, o acıma ve merhamet hissi başkaydı.Kadın-erkek yaşlılara ve özellikle Huzurevi'nde yaşamak zorunda kalan, hayırsız evlatları tarafından adeta terk edilen, bakıma ve ilgiye muhtaç kadın-erkekler gördüğümde, 'Allah buralara kimseyi düşürmesin!' demek geçti içimizden.

Yaşlıları görünce, bir acı gerçek daha çarptı suratımıza. Fotoğraf çekmek yasaktı. Geçmişte Huzurevi'ndeki huzursuzluklar ulusal basına malzeme olunca, herhalde Genel Müdürlük tırsmış olmalı ki, yasak getirilmiş. Art niyetli değilse, olumlu bir haber akışı sağlanacaksa, neden yasak konulur, anlamış değiliz. Üstelik de küçük çocukların yaşlılara olan ilgisini, bakış açısını ve yüreklerindeki merhamet duygusunun kabarışını fotoğraflamak kadar onurlu bir hareket de yoktu.

SİYASETÇİYE VE BÜROKRATA SERBEST, GAZETECİYE YASAK

Çekemedik tabi. Ancak bir siyasetçi gelse, örneğin milletvekili, örneğin üst düzey bir bürokrat, tabi onlar sütten çıkmış ak kaşıklar, onlar hiçbir zaman art niyetli olmazlar, onlar çektikleri ve çektirdikleri fotoğrafları kötü malzeme olarak kullanmazlar, sadece gazeteciler kötü niyetlidir, onların niyeti kendilerine haber çıkartmaktır ve Huzurevi de bunun için bulunmaz bir nimettir, malzemedir.

Yok öyle!

Siyasetçiye serbest, bürokrata zaten kapılar açık, torununu mutlu etmek, onu yaşlılarla buluşturmak isteyen bir basın mensubuna getirilen yasak!

Genelge varmış. Aile ve Sosyal politikalar Şube Müdürlüğü de bunu yazılı talimat olarak bildirmiş. Yaptıkları en güzel ve en kolay şey, yasak getirmek! Kimi kimden kaçırıyorlarsa, kimi görmeye tahammül edemiyorlarsa artık...

Sanki Huzurevlerindeki huzursuzlukları kimse bilmiyor, görmüyor, duymuyor, hissetmiyor. Herkes aptal, herkes kör, herkes salak ya...

DUVARLARI ÇATLAK, TADİLATA MUHTAÇ!

Kısıkkaya'daki huzurevi çok eski bir bina. 1970'li yıllarda yapılmış ve hizmete girmiş. Düşkünler Yurdu olarak yapılmış ilkin. Odalarının çoğu 3-4 kişilik. Tek kişilik oda sayısı arasanız, 3 tane.

Odalardan salonlara yayılan ağır koku, insanın midesini bulandırıyor. Burnunuzu kapatarak geziyorsunuz içeride. Çocuklara baktım, onlar da aynı şeyi yapmışlar. Neyse...

Ankara'da ikamet eden, yaklaşık 13 yıl önce eczanelerinde ziyaret ettiğim hemşehrimiz, hayırsever bir aile olan Talia-Yaşar Bakdur çifti adına yapılan Huzurevi ve Rehabilitasyon Merkezi 45 kişilik ve 2006 yılında faaliyete geçti. Odalarının bir bölümü tek, bir bölümü de çift kişilik. Dışarıdan bakıyorum, o da ne, duvarları çatlak.Hangi kafadan çatlak müteahhit yaptıysa, hangi mühendis sağlam raporu verdiyse, kim o düzmece rapor sayesinde cebine indirilen üç-beş kuruşluk rüşvete tenezzül ettiyse, Allah ıslah etsin diyelim de maraza çıkmasın. Bina bakıma ve tadilata muhtaç. tıpkı o binayı yapan gibi, tıpkı o çürük binaya sağlam raporu veren kişi gibi...

Eski ve yeni Huzurevi'nde 30'u bayan, 60'ı erkek olmak üzere 100 yaşlımız kalıyor.

BİNEVLER'DEKİ MERKEZ HUZUREVİ

Mevut huzurevi ve rehabilitasyon Merkezinin yetersizliği, binalarının eski ve tadilata muhtaç hali, astarı yüzünden pahalıya mal olacağı düşüncesiyle Binevler'de yapımı tamamlanan ve yakında hizmete girmesi beklenen Merkez Huzurevi, 5 katlı ve 154 yaşlıyı barındıracak kapasitede. Modern ve yaşlı ve bakıma muhtaç insanların ihtiyaçlarına cevap verebilecek bina.

Merkez Huzurevi, eski valilerimizden Şükrü Kocatepe'nin girişim ve gayretleri ile hayat buldu. Sadece 1 katı (5. kat) çift kişilik odalardan oluşurken, diğer katlardaki odalar tek kişilik.

Eski binalara dönecek olursak, her iki bina da tadilat istiyor. Yani masraf kapısı aralanacak. Mevcut Huzurevimiz A sınıfı. Yani Türkiye genelinde en düşük sınıf.Büyükşehir kahraman şehrin küçük ve çürük Huzurevi... Zihinler gibi...

Son söz, fotoğraf çekimini özel hayatın gizliliğine bağlıyorlar. Genele bir ifade; yaşlıların maruz kaldığı muamelelerin, Huzurevlerinde (K.Maraş'ı kast etmiyoruz) yaşananların neler olup bittiğini insanlar okumuyor, duymuyorlar mı?

Neyin özel hayatını engelliyorsunuz, neyi gizliyorsunuz? Ve en önemlisi neden korkuyorsunuz?

Sayın Valim, sayın il müdürüm, bir çare, bir çözüm, medet sizden...