Bir avuç toprak uğruna, ya da toprak ana…

23 Ekim 2020, 13:22

171 kez okundu.

Toprağa "ana" denmişler de niye "baba" dememişler, düşünür dururum. Oysa toprağın karnının üzerindedir hayat, erkeklerin ise ayaklarının altında!

Anavatan derler, ‘baba, dede yurdu’ da derler ama ana kucağı başka, Anadolu daha bambaşka.

Maddenin her şeyin üzerinde olduğu, maddiyatın inançların dahi üzerine çıktığı günümüzde, dünyanın teorilerini çökertecek güç son uyarılarını yaparken, tabiat ana kısılan sesini duyurmak için dolu yağdırıyor sonbaharlarda.

Mal canın yongası ya, günümüzde artık araba almak maddiyat açısından hayli zor ya, piyasada alacak araba da yok ya, ‘cana geleceğine mala gelsin!’ sözünü hiçe sayıp, erkekler de önce otomobillerini korumanın derdine düşüyorlar.

Hoyrat yaşamayı, israfı seviyoruz. Sanayi çırağı gibi kazanıp, Sabancı’nın torunu gibi yaşamak istiyor insanoğlu. Kazandığından fazlasını harcıyor, düşündüğünden fazlasını söylüyor. Nereden baksan yaşam israfı, yemek israfı, düşünce israfı.

Savurganlık bunun adı.

O sebepledir ki, her insanın geçmişteki savurganlığının bedeli olarak geleceğe borcu vardır. Vardır ama insanoğlu gamsız, düşüncesiz, ‘karşılık çek yazar, öderim!’ deyiveriyor dalga geçer gibi.

Ama ne yazık ki, insanoğlunun tüketim ruhu acımasızdır. Tüketmeyi, ele geçince bol keseden harcamayı seviyoruz. İsrafta dur durak, sınır tanımıyoruz. Yarın ne olur, bizi hangi sıkıntı, yokluk bekler diye düşün8meden, sırf bugünü yaşamak adına har vurup harcan savuruyoruz.

Acımadan, korkmadan, yarınlardan endişe duymadan. Sanki bankalar beleşine para veriyor, sanki ziraat bankası babamızın tapulu malı

Mademki toprak ana!

İçinde yaşadığımız gerçekler yarın çok daha acılarını doğuracak.